BLOG VIER EN WAARDEER

Blog Vier en waardeer

 

 

 

Mijn moeder wilde haar verjaardag weer eens vieren. Dat had ze niet echt meer gedaan sinds het overlijden van mijn vader.

Samen met mijn broer organiseerde ik een middagfeestje in een zaaltje in het verzorgingstehuis waar mijn moeder nu woont.

 

Het was zo'n ontzettend mooie middag. Nagenoeg alle ooms en tantes die nog leven waren er, evenals een paar oude vrienden die mijn moeder al heel lang kennen.

Wat me opviel was hoe blij en enthousiast iedereen binnen kwam. De laatste keer dat ik mijn ooms en tantes had gezien was op de crematie-plechtigheid van een tante. Een verjaardag is toch wel veel fijner om samen te vieren.

Mijn moeder een ik samen, zij rond de 54, ik rond de 23

 

Elkaar aanraken

 

Wat me ook opviel was hoe we met elkaar omgingen. Ik herinner me dat dat de sfeer vroeger vriendelijk, maar toch wat gereserveerder was. Maar nu werd er veel meer aangeraakt, geaaid, gekust en omhelst. En ik zag ook veel meer vreugde in de ogen bij het elkaar aankijken. Blijdschap om elkaar te zien.

Mijn verklaring is dat wanneer je van steeds meer mensen in je leven afscheid hebt moeten nemen doordat ze sterven, je steeds meer gaat waarderen dat je elkaar kunt zien, kunt samen zijn.

Dat brengt een veel makkelijker stromen van de liefde met zich mee. Meer vrijheid ook. Openheid. Waarde in zien.

Het maakte me heel blij om dit te zien. Mijn harte voelde zoveel vreugde.

Veel van de aanwezigen zijn zo rond tussen de 70 en de 80.

 

 

Niet wachten tot later

 

Het was mooi om al die mensen zo in een groep bij elkaar te zien. Allemaal mensen die mijn moeder (en vader) al heel lang kennen en van ze houden.

Ik vroeg ze op een bepaald moment om mijn moeder 'een warme douche' te geven. Complimentjes te geven, of anekdotes te vertellen.

Ik vond het spannend om te vragen ("Zouden ze wel mee willen doen? Zouden ze het niet raar vinden?") maar ik deed het toch. Nu waren we allemaal bij elkaar. Nu zat mijn moeder in het midden en kon ze horen wat er gezegd werd.

 

En ik ben zo blij dat ik het gedaan heb!

Iedereen wilde mee doen. Er was maar een tante bij die vroeg of ze mocht bedanken.

Er werden mooie herinneringen gedeeld. Het was warm, liefdevol en zo nu en dan sprongen de tranen in mijn ogen.

Mijn moeder kon het allemaal ontvangen en er van genieten.

 

 

Wat ik hier uit haal in biodanza-termen? Ik bedoel, hoe kun je dit gebruiken in de dans en in je leven?

 

Waardeer het leven.

Eer de verbindingen die je hebt.

Geniet van de momenten die zich voordoen. Wacht niet tot 'later'.

Vier het leven met elkaar.

Laat de liefde stromen.

Wees vrij in je creativiteit en je expressie.

Wacht daar niet mee totdat je tachtig bent.

We leven nu.

Met elkaar.

Lyan

 

Zondag 19 maart is er een Liefde in je leven - dansdag in Amsterdam